Chlorofil powstał około 2,8miliarda lat temu u pewnej grupy bakterii zwanej dziś sinicami. Barwnik ten
umożliwia syntezę złożonych związków organicznych z prostych związków nieorganicznych przy udziale energii słonecznej. Wykorzystanie chlorofilu a okazało się być procesem najwydajniej syntetyzującym cukry. Niezbędny wodór pozyskiwany jest z wody, a produktem ubocznym jest tlen cząsteczkowy uwalnianym do otoczenia.
umożliwia syntezę złożonych związków organicznych z prostych związków nieorganicznych przy udziale energii słonecznej. Wykorzystanie chlorofilu a okazało się być procesem najwydajniej syntetyzującym cukry. Niezbędny wodór pozyskiwany jest z wody, a produktem ubocznym jest tlen cząsteczkowy uwalnianym do otoczenia.
dwutlenek węgla + woda ==> glukoza + tlen
(proces powstaje przy współudziale energii świetlnej i chlorofilu)
Według teorii endosymbiozy komórka autotroficzna (posiadająca zdolności fotosyntetyczne dzięki udziale barwnika – chlorofilu) powstała z komórki heterotroficznej, poprzez pochłonięcie komórek samożywnych organizmów zbliżonych do sinic.
Chlorofil u roślin wyższych znajduje się w plastydach – chloroplastach. Są one soczewkowatego kształtu i umieszczone są w tkance zwanej miękiszem asymilacyjnym. Miękisz może przyjmować różne formy: gąbczastą, palisadową lub wieloramienną.