Opublikowano Jeden komentarz

Smacznego chlorofilu

Chlo­ro­fil powstał oko­ło 2,8miliarda lat temu u pew­nej gru­py bak­te­rii zwa­nej dziś sini­ca­mi. Barw­nik ten
umoż­li­wia syn­te­zę zło­żo­nych związ­ków orga­nicz­nych z pro­stych związ­ków nie­orga­nicz­nych przy udzia­le ener­gii sło­necz­nej. Wyko­rzy­sta­nie chlo­ro­fi­lu a oka­za­ło się być pro­ce­sem naj­wy­daj­niej syn­te­ty­zu­ją­cym cukry. Nie­zbęd­ny wodór pozy­ski­wa­ny jest z wody, a pro­duk­tem ubocz­nym jest tlen czą­stecz­ko­wy uwal­nia­nym do otoczenia.
dwu­tle­nek węgla + woda  ==> glu­ko­za + tlen
                       (pro­ces powsta­je przy współ­udzia­le ener­gii świetl­nej i chlorofilu) 
Według teo­rii endo­sym­bio­zy komór­ka auto­tro­ficz­na (posia­da­ją­ca zdol­no­ści foto­syn­te­tycz­ne dzię­ki udzia­le barw­ni­ka – chlo­ro­fi­lu) powsta­ła z komór­ki hete­ro­tro­ficz­nej, poprzez pochło­nię­cie komó­rek samo­żyw­nych orga­ni­zmów zbli­żo­nych do sinic.
Chlo­ro­fil u roślin wyż­szych znaj­du­je się w pla­sty­dach – chlo­ro­pla­stach. Są one soczew­ko­wa­te­go kształ­tu i umiesz­czo­ne są w tkan­ce zwa­nej mię­ki­szem asy­mi­la­cyj­nym. Mię­kisz może przyj­mo­wać róż­ne for­my: gąb­cza­stą, pali­sa­do­wą lub wieloramienną.

Czy­taj dalej Smacz­ne­go chlorofilu